Anne FedakârLigi

Fedakar Anne

Bebegimi görebilir miyim?" dedi yeni anne. Kucagina yumusak bir bohça

verildi ve mutlu anne, bebeginin minik yüzünü görmek için kundagini açti ve

saskinliktan adeta nutku tutuldu!Anne ve bebegini seyreden doktor hizla

arkasini döndü ve camdan bakmaya basladi. Bebegin kulaklari

yoktu...Muayenelerde, bebegin duyma yetisinin etkilenmedigi, sadece

görünüsü bozan bir kulak yoksunlugu oldugu anlasildi.Aradan yillar geçti,

çocuk büyüdü ve okula basladi.Bir gün okul dönüsü eve kosarak geldi ve

kendisini annesinin kollarina atti.Hiçkiriyordu... Bu onun yasadigi ilk büyük

hayal kirikligiydi; Agla***** "Büyük bir çocuk bana ucube dedi..."Küçük

çocuk bu kadersizligiyle büyüdü. Arkadaslari tarafindan seviliyordu ve

oldukça da basarili bir ögrenciydi.Sinif baskani bile olabilirdi; eger insanlarin

arasina karismis olsaydi.

Annesi, her zaman ona "Genç insanlarin arasina karismalisin" diyordu, ancak

ayni zamanda yüreginde derin bir acima ve sefkat hissediyordu.Delikanlinin

babasi, aile doktoru ile oglunun sorunu ile ilgili görüstü; "Hiçbir sey

yapilamaz mi?" diye sordu.Doktor "Eger bir çift kulak bulunabilirse, organ

nakli yapilabilir" dedi.

Böylece genç bir adam için kulaklarini feda edecek birisi aranmaya

baslandi.Iki yil geçti bir gün babasi "Hastaneye gidiyorsun oglum, annen ve

ben, sana kulaklarini verecek birini bulduk ancak unutma bu bir sir" dedi.

Operasyon çok basarili geçti. Yeni görünümüyle psikolojisi de düzelen genç,

okulda ve sosyal hayatinda büyük basarilar elde etti. Daha sonra evlendi

ve diplomat oldu.Yillar geçmisti, bir gün babasina gidip sordu:


"Bilmek zorundayim, bana bu kadar iyilik yapan kisi kim? Ben o insan için

hiçbir sey yapamadim... Bir sey yapabilecegimi de sanmiyorum" dedi

Babasi, "fakat anlasma kesin, su anda ögrenemezsin, henüz degil..."

Bu derin sir yillar boyunca gizlendi. Ancak bir gün açiga cikma zamani

geldi... Hayatinin en karanlik günlerinden birinde, annesinin cenazesi

basinda babasiyla birlikte bekliyordu.Babasi yavasça annesinin basina elini

uzatti; Kizil kahverengi saçlarini eliyle geriye dogru itti; annesinin kulaklari

yoktu.

"Annen hiçbir zaman saçini kestirmek zorunda kalmadigi için çok mutlu oldu"

diye fisildadi babasi "..ve hiç kimse, annenin daha az güzel oldugunu

düsünmedi degil mi?"

Gerçek güzellik fiziksel görünüse bagli degildir,ancak kalptedir!

Gerçek mutluluk, gördügün seyde degil, asil görünmeyen yerdedir...

Gerçek sevgi, yapildigi bilinen seyde degil, yapildigi halde bilinmeyen

seydedir